ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ
ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΠΡΟΦΑΝΩΣ
ΟΙ 57 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΗΤΑΝ FAKE NEWS
Αναλυτικά η συζήτηση με τη Νεφέλη Μεγκ για το θέμα του Κώστα Καραμανλή:
Νεφέλη Μεγκ: Ωραία, είπατε αξίζει να παραμείνεις στην πολιτική. Εγώ τώρα, με όλα αυτά που έχουν συμβεί, έγινε αυτό με τα Τέμπη, έχω αναφερθεί πολλές φορές στα δικά μου podcast, δηλαδή πιστεύετε ότι ο κ. Καραμανλής αξίζει να παραμείνει στην πολιτική;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς, να κάνουμε έναν διαχωρισμό μεταξύ της θέσης που έχει να κάνει με την εκτελεστική εξουσία, της θέσης του Υπουργού, για να το πω έτσι πολύ απλά, και του βουλευτή.
Ο βουλευτής εκλέγεται, άρα δεν διορίζεται, εκλέγεται από τους πολίτες, οι πολίτες ανά πάσα στιγμή έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε πολλούς υποψηφίους και τελικά εκλέγονται αυτοί οι οποίοι συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων. Άρα ο βουλευτής δεν διορίζεται, εκλέγεται. Θα μου πεις, μπαίνει στο ψηφοδέλτιο από κάποιο κόμμα…
Νεφέλη Μεγκ: Εσείς τον επιλέγετε.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Τον επιλέγει το κόμμα, ναι, και η τελική επιλογή είναι δική μου. Όμως κάνω μία μεγάλη διάκριση μεταξύ της υπουργικής θέσης, η οποία είναι αποκλειστική δική μου αρμοδιότητα γιατί εγώ διορίζω και απολύω, και της εκλογής κάποιου στο κοινοβούλιο, που τελικά εγώ μπορεί μεν να επιλέγω το ψηφοδέλτιο, αλλά αν οι πολίτες δεν τον επιλέξουν ή δεν επιλέξουν κάποιον στη διαδικασία της εκλογής δεν θα είναι στην επόμενη Βουλή. Άρα, τελικά η κρίση περνά στους πολίτες. Και οι πολίτες πάντα έχουν την επιλογή αν δεν θέλουν κάποιον ή κάποια να ψηφίσουν κάποιον άλλον.
O MHTΣΟΤΑΚΗΣ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΝΑΝΛΙΣΤΑΝ
Κυριάκος Μητσοτάκης: Γιατί θεωρώ ότι ανέλαβε πλήρως την πολιτική ευθύνη παραιτούμενος από Υπουργός και αναγνωρίζοντας ότι, έχοντας την εποπτεία ενός οργανισμού ο οποίος ήταν, θα έλεγα, ο υπεύθυνος, και αναφέρομαι στον ΟΣΕ, για ένα τραγικό δυστύχημα, ανέλαβε το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί παραιτούμενος. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα θα τα κρίνουν οι πολίτες.
Νεφέλη Μεγκ: Το ότι παραιτούμαι από κάπου σημαίνει αναλαμβάνω την ευθύνη. Αυτό πρέπει να…
Κυριάκος Μητσοτάκης: Εγώ θέλω να σε ρωτήσω: θυμάσαι πολλές άλλες περιπτώσεις Υπουργών που να έχουν παραιτηθεί αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη όταν κάτι πήγε στραβά; Για να δούμε και την άλλη πλευρά.
Νεφέλη Μεγκ: Εντάξει, δεν θα του στήσουμε και ανδριάντα όμως που παραιτήθηκε.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Όχι, αλλά αυτό το οποίο εσύ θεωρείς -και απολύτως λογικό- να είναι αυτονόητο στην Ελλάδα δεν συνέβαινε πάντα. Άρα εγώ θεωρώ ότι το αυτονόητο μερικές φορές, δεν λέω ότι πρέπει να το χειροκροτούμε, αλλά ας αναγνωρίζουμε τουλάχιστον ότι δεν γίνεται πάντα.
Νεφέλη Μεγκ: Εγώ λίγο θα επανέλθω και θέλω να το τονίσω αυτό, ότι όταν παραιτείται κάποιος παίρνει την πολιτική ευθύνη, τελεία. Αλλά αυτό δεν πρέπει να έχει και συνέπειες; Δηλαδή αναγνωρίζω την πολιτική ευθύνη, σούπερ, μπράβο σου, μπράβο που το έκανες, μπράβο που παραιτήθηκες, αλλά αυτό πρέπει να συνεχίσει να συνεχίσει…
Κυριάκος Μητσοτάκης: Και πού σταματάει αυτό; Να σε ρωτήσω, πού σταματάει αυτό; Η αναγνώριση της πολιτικής ευθύνης από μόνη της είναι μία πράξη σωστή. Έχεις την εποπτεία ενός οργανισμού, γίνεται ένα τραγικό ατύχημα, αναγνωρίζεις την ευθύνη, παραιτείσαι. Εγώ έχω την ανώτατη, θα έλεγα, ευθύνη επειδή ό,τι συμβαίνει στη χώρα, θεωρητικά, είναι υπό τη δική μου εποπτεία, αναγνωρίζω και εγώ το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί. Ζητώ συγγνώμη και κοιτάζω να δω τι μπορώ να κάνω για να διορθώσω τα κακώς κείμενα. Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα λογικό και κατανοητό πλαίσιο το οποίο τραβάει μία γραμμή μεταξύ της πραγματικής ανάληψης της ευθύνης, το να φεύγει κάποιος από μία θέση είναι ανάληψη ευθύνης, και της ανάγκης βέβαια πάντα να μην προσωποποιούμε και να μη στοχοποιούμε κατ’ ανάγκη ανθρώπους χωρίς να δίνουμε την απαραίτητη έμφαση στο τι πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής. Δηλαδή, για εμένα το κεφάλαιο το οποίο με πόνεσε όσο, πιστεύω, πόνεσε οποιονδήποτε άλλο Έλληνα -και θα έλεγα και λίγο παραπάνω διότι έχοντας την ευθύνη αισθάνεσαι πάντα ένα μεγαλύτερο βάρος για το τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά για να αποφύγεις αυτό το ατύχημα. Ο δικός μου ρόλος είναι να μετατρέψω αυτόν τον θυμό, τη στενοχώρια, την όποια αίσθηση ευθύνης αισθάνομαι, σε μία δημιουργική, θα έλεγα, πράξη διόρθωσης αυτών που οδήγησαν σε αυτό το ατύχημα.
Νεφέλη Μεγκ: Ναι, διορθώσεις προφανώς. Ο κ. Καραμανλής, όμως, δεν νομίζω ότι μπορεί να διορθώσει όταν έγινε κάτι τέτοιο. Ίσα, ίσα, ήταν ένας Υπουργός, εγώ κυκλοφορώ με τα μέσα, δεν έχω αμάξι, κανονικά λεωφορεία και αυτά. Είναι, πώς να σας πω, τα μέσα στην Αθήνα είναι κλάψ’ τα. Είναι κλάψ’ τα...
. . . Η τεμπελιά είναι απόλαυση του εαυτού μας ή δεν είναι τίποτα. Μην ελπίζετε να σας παραχωρηθεί από τα αφεντικά σας ή από τους θεούς τους. Την προσεγγίζουμε, όπως το παιδί, μέσω μιας φυσικής τάσης να αναζητούμε την απόλαυση και να παρακάμπτουμε ό,τι της εναντιώνεται. Πρόκειται για κάτι απλό που η ώριμη ηλικία διαπρέπει στο να περιπλέκει. Να τελειώνουμε λοιπόν με τη σύγχυση που ταυτίζει την τεμπελιά του σώματος με την πνευματική μαλάκυνση που ονομάζεται νωθρότητα του πνεύματος -λες και το πνεύμα δεν είναι η αλλοτριωμένη μορφή της συνείδησης του σώματος. Η επιτηδειότητα που απαιτεί η τεμπελιά δεν είναι άλλη από την επιτηδειότητα των επιθυμιών τις οποίες έχει ανάγκη ο μικρόκοσμος του σώματος για να απελευθερωθεί από την εργασία που το εμποδίζει εδώ και αιώνες. Όταν η τεμπελιά δεν θα τρέφει παρά την επιθυμία να ικανοποιήσει τον εαυτό της, θα περάσουμε σε έναν πολιτισμό όπου ο άνθρωπος δεν θα είναι το προϊόν μιας εργασίας που παράγει το απάνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΗΣ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣ
VANEIGEM RAOUL