ΠΟΙΟΙ ΕΝΑΙ ΟΙ ΓΕΝΤΙΖΙ, ΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ;

"ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ" 
ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ

         

Πρόκειται για μια μυστηριώδη φυλή που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων. 

Οι Γεζίτες τιμούν τον Αγγελο – Παγώνι, στο πρόσωπο του οποίου λατρεύουν την έκφραση του Μεγάλου Δημιουργού στον Κόσμο. Στην αφήγηση της ιστορίας του Μελέκ Ταούς, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι αναγνώρισαν εκείνη του Εωσφόρου, του Ιμπλίς, του Εκπεσόντος Αγγέλου, του Σατανά και θεώρησαν αυτό το λαό ως προσκυνητές του Διαβόλου. Αυτός είναι ο πρώτος και κύριος λόγος για τον οποίο έχουν υποστεί κατά καιρούς μεγάλους διωγμούς, ενώ οι σφαγές των Γεζιτών αποτελούν «θεάρεστο έργο»  μιας και πρόκειται, απλά, για «Λάτρεις του Σατανά». 

Οι Γεζίτες θεωρούν αυτή την κατηγορία βαθιά προσβλητική και πελώριο λάθος, γιαυτό φρόντισαν να αποσιωπούν το γεγονός. Οι ίδιοι δεν αναφέρουν ποτέ το όνομα του Σατανά ενώ στο ιερό τους βιβλίο, την «Μουσσαφιρές», στην οποία υπάρχουν πολλά αποσπάσματα από το Κοράνι, απουσιάζουν όλες οι Σούρες που αναφέρονται στον Διάβολο. 

Από το www.imerodromos.gr



Διάφοροι ερευνητές θεώρησαν κατά καιρούς ότι οι Γεζίτες είναι Κούρδοι (η πλειοψηφία τους μιλάει μια κουρδική διάλεκτο), άλλοι ότι είναι Άραβες ( υπάρχουν μικρότερες κοινότητες που μιλούν αποκλειστικά αραβικά) κι άλλοι ότι είναι απόγονοι αρχαίων περσικών ή ασσυριακών φύλων. Οι ίδιοι οι Γεζίτες ισχυρίζονται ότι είναι μια φυλή που κατοικούσε στην ανατολική όχθη της Κασπίας Θάλασσας και η οποία υποχρεώθηκε πριν από αιώνες να μεταναστεύσει νοτιότερα. Ο σημερινός πληθυσμός των Γεζιτών υπολογίζεται γύρω στους 700.000, ο κύριος όγκος των οποίων ζει στο Ιράκ, στην επαρχία Νινευή μέχρι 500.000 άτομα, στη Συρία ζουν 12 – 15.000, στην Τουρκία το 1982 είχαν καταγραφεί 30.000 και το 2009 μόλις 500 άτομα, στη Γεωργία 5.000, στη Ρωσία 30.000, στην Αρμενία 40.000 και έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία 40.000, στη Σουηδία 4.000, στην Ολλανδία και στις γύρω χώρες περίπου 5.000. Συγγενικά φύλα των Γεζιτών υπάρχουν, σε μικρές ομάδες, οι Σουρχδάρ στον Καύκασο, οι Λεμπκόςστην Ινδία και μικρότερες ομάδες στο Ιράν και τη δυτική Κίνα. Οι Γεζίτες που αποκαλούν τον εαυτό τους EZIDIκαι σε μερικές περιοχές DASINI, πιστεύουν ότι το όνομά τους προέρχεται από το YESDAN ή EZID που σημαίνει «Θεός» και έχει σχέση με την παλιά περσική λέξη yazata, που θα πει «θεϊκό όν». Στον ελληνικό Τύπο, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα είναι γνωστοί ως Γεζίντι. 

Οι Γεζίτες αποτελούν μια κλειστή εθνο – θρησκευτική κοινότητα, περιχαρακωμένοι σε ένα αυστηρό πλαίσιο κοινωνικών κανόνων και ένα πλέγμα θρησκευτικών πεποιθήσεων, καλυμμένων οι περισσότερες από ένα πέπλο μυστικισμού, που καθοδηγούν την καθημερινή τους ζωή, κατάφεραν να μην ενσωματωθούν από τους γειτονικούς λαούς, παρά τους διωγμούς που έχουν υποστεί κατά καιρούς. Στις πεποιθήσεις τους και το τελετουργικό τους διακρίνονται έντονα τα χαρακτηριστικά του Μιθραϊσμού (η λατρεία του ηλιακού θεού Μίθρα) και του Ζωροαστρισμού, ενώ περιλαμβάνονται επιρροές από τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και τον Μουσουλμανισμό. Η θεολογική αφήγηση των Γεζιτών μιλά για έναν και μοναδικό Θεό, πάνω από το Καλό και το Κακό, τον Μέγα Δημιουργό, ο οποίος από το δικό του Φως, έφτιαξε στην αρχή τον κόσμο των Αγγέλων με πρώτο τον Αρχάγγελο Μελέκ Ταούς (Άγγελο – Παγώνι). Σ’ αυτόν, με την βοήθεια άλλων έξι Αρχαγγέλων, ανάθεσε τη δημιουργία του υλικού κόσμου. Ύστερα έδωσε εντολή στους Αρχάγγελους να του φέρουν σκόνη από τη γη και έχτισε το σώμα του Αδάμ, στον οποίο με την ανάσα του έδωσε ζωή. Στη συνέχεια διέταξε τους Αγγέλους να προσκυνήσουν τον Αδάμ και εκείνοι υπάκουσαν, με εξαίρεση τον Μελέκ Ταούς, ο οποίος αρνήθηκε να προσκυνήσει ένα δημιούργημα. «Πώς να υποταχθώ σε κάποιο άλλο ον! Είμαι φτιαγμένος από τον φωτισμό Σας, ενώ ο Αδάμ φτιάχτηκε από χώμα», φέρεται να απάντησε στο Θεό ο Μελέκ Ταούς. 

 Ο Θεός γι’ αυτή του τη στάση αφού τον επαίνεσε, ανάθεσε στον Μελέκ Ταούς να τον αντιπροσωπεύει και να εκφράζει τη θέλησή του σ’ αυτόν τον κόσμο, κάνοντάς τον Κυβερνήτη και Κύριο στη Γη, Γνώστη και Άρχοντα του Καλού και του Κακού, Δίκαιο, αμείλικτο Τιμωρό και Εκδικητή, που με το Αριστερό του χέρι μοιράζει συμφορές και το Δεξί του ευεργεσίες και ευλογία. 

Οι Γεζίτες τιμούν τον Αγγελο – Παγώνι, στο πρόσωπο του οποίου λατρεύουν την έκφραση του Μεγάλου Δημιουργού στον Κόσμο. Στην αφήγηση της ιστορίας του Μελέκ Ταούς, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι αναγνώρισαν εκείνη του Εωσφόρου, του Ιμπλίς, του Εκπεσόντος Αγγέλου, του Σατανά και θεώρησαν αυτό το λαό ως προσκυνητές του Διαβόλου. Αυτός είναι ο πρώτος και κύριος λόγος για τον οποίο έχουν υποστεί κατά καιρούς μεγάλους διωγμούς, ενώ οι σφαγές των Γεζιτών αποτελούν «θεάρεστο έργο» μιας και πρόκειται, απλά, για «Λάτρεις του Σατανά». Οι Γεζίτες θεωρούν αυτή την κατηγορία βαθιά προσβλητική και πελώριο λάθος. Οι ίδιοι δεν αναφέρουν ποτέ το όνομα του Σατανά ενώ στο ιερό τους βιβλίο, την «Μουσσαφιρές», στην οποία υπάρχουν πολλά αποσπάσματα από το Κοράνι, απουσιάζουν όλες οι Σούρες που αναφέρονται στον Διάβολο. 

 Η εξανθρωπισμένη μορφή του Μελέκ Ταούς, το δεύτερο πρόσωπό του, είναι ο γιός του ο Γεζίτ. Αυτός ήρθε στη γη, περιπλανήθηκε στις πόλεις των ανθρώπων και τους ανακοίνωσε τις εντολές του Θεού, δείχνοντάς τους το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν ώστε να απαλλαγούν από το βάρος του υλικού κόσμου και να επιστρέψουν στον Παράδεισο, δίπλα στον μεγάλο Δημιουργό. Μετά την αποστολή του επανήλθε αμέσως στο Θεό. Ο Γεζίτ, θεία φυσιογνωμία, είναι φυσικά, ο ιδρυτής της θρησκείας των Γεζιτών. Οι Μουσουλμάνοι συχνά συγχέουν το όνομα του ιδρυτή της θρησκείας τους με τον Χαλίφη της Δαμασκού Γιαζίντ μπιν Μοάβια, στρατεύματα του οποίου στη μάχη της Καρμπάλα, στις 10 Οκτώβρη του 680 μ.Χ. περικύκλωσαν τον Ιμάμη Χουσεΐν, γιό του Αλή και εγγονό του Μωάμεθ και τον αποκεφάλισαν. Ο Γιαζίντ έμεινε καταραμένος και μισητός στον κόσμο των σιιτών αλλά και των σουνιτών και φυσικά οι Γεζίτες, έτσι κι αλλιώς «λάτρες του κακού», θεωρούνται οπαδοί του σατανικού Χαλίφη και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος με τον οποίο «δικαιολογούνται» οι διωγμοί των Γεζίντι. 

Το τρίτο πρόσωπο της Γεζιτικής Τριάδας είναι ο Σεΐχης Αντί ιμπν Μουσσαφίρ, μια Τρίτη ενσάρκωση του Μελέκ Ταούς. Ο Σεΐχης Αντί γεννήθηκε το 1070, προσχώρησε στο σουφισμό και ασκήτευσε στα βουνά Χακάρι, βόρεια της Μοσούλης, κοντά στα χωριά των Γεζιτών. Επηρέασε τον τοπικό πληθυσμό και μπόλιασε τις θεολογικές τους πεποιθήσεις με στοιχεία από τον Μουσουλμανισμό και τους σούφι. Πέθανε το 1162, σε ηλικία 92 χρόνων. Ο τάφος του βρίσκεται στο Λαλίς και αποτελεί το σημαντικότερο προσκύνημα των Γεζιτών. Για τους Γεζίτες ο κόσμος φτιάχτηκε, σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, την πρώτη Τετάρτη του μήνα Νισάν (Απρίλης) το 4750 π.Χ., ημέρα που γεννήθηκε ο Άγγελος – Παγώνι. Σήμερα, γι’ αυτούς είναι το έτος 6764. Οι Γεζίτες πιστεύουν στην μετενσάρκωση. Οι άνθρωποι γεννιούνται και ξαναγεννιούνται μέχρι να βρουν το δρόμο, με την πίστη και τον τρόπο ζωής, να ξεπεράσουν αυτό τον κόσμο. Κανείς δεν τιμωρείται για πάντα, ύστερα από μια περίοδο εξιλέωσης όλοι πηγαίνουν στον Παράδεισο. Προσεύχονται τρεις φορές την ημέρα στρεφόμενοι προς τον ήλιο, κάνουν το σημείο του σταυρού. Ο σταυρός άλλωστε είναι το σύμβολο του Ήλιου. Ανάβουν κεριά στις τελετές τους, που συμβολίζουν τον θρίαμβο του φωτός απέναντι στο σκότος. Βαπτίζουν τα παιδιά τους, πετυχαίνοντας την προστασία του Σεΐχη Αντί, κάνουν περιτομή για την προστασία του Γεζίτ. 

Συνηθίζουν να φορούν λευκά ρούχα, το λευκό είναι ένα πένθιμο χρώμα. Αποφεύγουν τα γαλάζια ρούχα, γιατί το γαλάζιο χαρακτηρίζει όλους τους μη πιστούς και είναι ένα χρώμα που ανήκει εξολοκλήρου στον Αγγελο – Παγώνι. Αποφεύγουν να ασχολούνται με το εμπόριο γιατί αυτό προϋποθέτει το ψεύδος και το ψεύδος επισύρει στα κεφάλια τους την οργή του Ταούς. Πιστεύουν και περιμένουν την Δευτέρα Παρουσία και τον ερχομό του Μεχντί, που υπήρξε ο τελευταίος των 12 Ιμάμηδων, απόγονος του Αλή, ο οποίος σε νεαρή ηλικία ανέβηκε στους ουρανούς και μέλει να επανέλθει για να σώσει τους πιστούς. Για τους Γεζίτες η Αγάπη για τον πλησίον δεν είναι εντολή, αλλά πρέπει να απορρέει από την καρδιά. Το κακό που φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων δεν οφείλεται σε κανέναν δαίμονα αλλά μόνο στους ίδιους. Δεν τρώνε ψάρια, γιατί τα ψάρια, όταν χρειάστηκε, σχημάτισαν γέφυρα για να περάσει ο Γεζίτ, πατώντας στις ράχες τους, ένα μεγάλο υδάτινο εμπόδιο που συνάντησε στο δρόμο του. Αποφεύγουν να τρώνε λάχανα και μαρούλια, γιατί θυμίζουν το ανθρώπινο αφτί, που κι αυτό πιθανά μοιάζει με ένα ανθρώπινο έμβρυο.  

Όταν πεθάνει ένας Σεΐχης (ιερωμένος – θρησκευτικός αρχηγός) το πένθος και οι θρήνοι απαγορεύονται. Αντίθετα κηδεύεται με χαρμόσυνα τραγούδια. Μετά τον ενταφιασμό αρχίζουν θυσίες και πανηγύρια, επειδή η ψυχή του Σεΐχη μεταβαίνει απευθείας στον Παράδεισο. Η μεγαλύτερη τιμωρία για έναν Γεζίτη είναι ο εξοστρακισμός του από τη κοινότητα. Η μεγαλύτερη γιορτή των Γεζιτών είναι η «Γιορτή της Συνέλευσης», η Τζαμαϊγια, στο Λαλίς, που κρατάει επτά ημέρες. Στο κέντρο της γιορτής βρίσκεται η πίστη ότι εκείνη τη στιγμή βρίσκονται σε Συνέλευση οι Επτά Αρχάγγελοι σ’ αυτόν τον ιερό τόπο. Κάθε Γεζίτης χρωστάει, μια φορά στη ζωή του, να επισκεφθεί τον τάφο του Σείχη Αντί. Η Τζαμαίγια ξεκινά στις 23 Aylul (Σεπτέμβρη) μέχρι την 1η Tashrin (Οκτώβρη), όπου κορυφώνεται με τη θυσία ενός λευκού ταύρου, κατάλοιπο του Μιθραϊσμού, που στολισμένου με λουλούδια οδηγείται στο Ναό του Ήλιου, όπως ονομάζεται ο ναός του Σεΐχη Σεμς. Συχνά μπερδεύουν τους Γεζίτες με μια εξίσου κυνηγημένη, αλλά πολύ μικρότερη εθνοθρησκευτική κοινότητα, τους Σαμπάκ, οι οποίοι έχουν κοινούς ιερούς τόπους και προσκυνούν στους ίδιους ναούς με τους Γεζίτες. Οι Σαμπάκ είναι αλεβήτες και ανήκουν σε έναν κλάδο των Μπεχτασήδων, τους Κιζιλμπάσηδες. Οι Σαμπάκ κατηγορούνται για αιμομιξία και για την τήρηση του πανάρχαιου οργιαστικού εθίμου, το «σβήσιμο των κεριών», όπου ομαδικά άνδρες και γυναίκες διασκεδάζουν υπό το φως των κεριών. Μόλις σβήσουν τα κεριά επιδίδονται σε οργιασμούς. Η κοινωνία των Γεζιτών είναι οργανωμένη σε 7 κάστες και εκπροσωπούνται από έναν κοσμικό ηγέτη, τον Εμίρη του Παγκόσμιου Γεζιτισμού, που σήμερα είναι ο πρίγκιπας Ταχσήν Σάιντ, και έναν θρησκευτικό ηγέτη, τον Μπάμπα Σεΐχ, που σήμερα είναι ο Χούρτο Χατζή Ισμαήλ. 

 Οι Γεζίτες θεωρούν ότι είναι απευθείας απόγονοι του Αδάμ, από τον γιό του Σεϊντ μπεν Ζερ – που θα πει ο ήλιος του κανατιού – που γεννήθηκε χωρίς τη συμμετοχή της Εύας. Αυτή η καταγωγή κάνει τους Γεζίντι ξεχωριστούς και συνάμα τους υποχρεώνει να κρατούν την καθαρότητα της φυλής, θεωρώντας μεγάλο αμάρτημα και απαγορεύοντας τους γάμους με άτομα έξω από τη φυλή. Γάμοι ανάμεσα σε Γεζίτες και ξένους τιμωρούνται μέχρι και με θάνατο. Κανείς δεν μπορεί να γίνει Γεζίτης – να προσηλυτιστεί – παρά μόνο αν έχει γεννηθεί από γονείς Γεζίτες.