Παρακολουθούσα τις εκλογές και την πολιτική πολύ πριν κλείσω τα 18. Ακόμη και τις εποχές που τα περιοδικά της χρυσόσκονης, μας μεγάλωναν με αποκλειστικό θέμα συζήτησης το τρίπτυχο γκόμενες, μπάλα, αμάξια… Τότε που αν μίλαγες για πολιτική και ιδεολογίες ήσουν «γραφικός». Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι ποτέ ξανά έπειτα από μια τετραετία οι ψηφοφόροι να τιμωρούν τόσο σκληρά την αντιπολίτευση.
Έπειτα από 4 χρόνια που περάσαμε από καραντίνα, υποχρεωτικό εμβολιασμό, ακρίβεια, πληθωρισμό, που θρηνήσαμε θύματα από κορονοϊό, Τέμπη κλπ. ο ίδιος κόσμος που εξέφραζε οργή και αγανάκτηση, τιμώρησε αυτόν που ήταν αντιπολίτευση, σαν να κυβερνούσε…
Είναι πραγματικά περίεργο το γεγονός ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας υπέστη τόσο μεγάλη φθορά όντας αντιπολίτευση σε μία τετραετία που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντιμετώπισε σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Ένα σκηνικό δηλαδή σχεδόν ιδανικό για τον οποιονδήποτε θα ήταν στην αντιπολίτευση.
Όχι όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάφερε ούτε καν να φθείρει τον αντίπαλο του. Το αντίθετο κατάφερε. Να διαλυθεί… Να συντριβεί.
Η Κυβέρνηση κράτησε τα ποσοστά της σαν να τα έκανε όλα ολόσωστα εδώ και 4 χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ που ήταν αντιπολίτευση τιμωρήθηκε λες και ήταν αυτός κυβέρνηση που τα έκανε όλα λάθος! Και ο Τσίπρας αντιμετωπίστηκε σαν… πρωθυπουργός. Στη φθορά.
Ναι, ο ίδιος Τσίπρας που αντί να «σκουπίσει» όλους αυτούς τους «παλιάτσους» που έχει στο κόμμα του και να δώσει την ευκαιρία σε κανονικούς ανθρώπους να βγουν μπροστά ή να επιστρέψουν, απλά παρακολουθούσε άπραγος το διαγωνισμό ηλιθιότητας μέχρι και λίγες ώρες πριν στηθούν οι κάλπες… Τόσα αυτογκόλ σε τόσο λίγο διάστημα, δεν έχουν ξαναμπεί ποτέ!
Δυστυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα ο χρόνος του τελειώνει εδώ. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί μεγαλύτερο λάθος απ’ όσα έκανε έως τώρα. Με ή χωρίς πρόθεση.
Το ακόμη χειρότερο είναι πως αυτοί οι ίδιοι «παλιάτσοι» που χαντάκωσαν την αριστερά στην Ελλάδα για το παρόν και το μέλλον, θα παραμείνουν στις θέσεις τους και θα περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι λέγοντας τη μία μπούρδα μετά την άλλη. Κι αυτό δεν είναι ελευθερία λόγου, είναι ανοησία.
Όταν πας στον πόλεμο με στρατιά ηλιθίων, έχεις ευθύνη ως Στρατηγός. Και για την επιλογή και για την ανοχή που έγινε αδυναμία κι ανικανότητα. Κι έτσι τα εξέλαβαν πέρα από τα… στελέχη σου και οι ψηφοφόροι. Γι’αυτό και σου γύρισαν την πλάτη.
Η μεγαλύτερη «προσφορά» όλων αυτών των αστείων δε, στον τόπο, είναι ότι έφεραν την Ελλάδα ξανά στο δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, σε λιγότερο από δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας.
Έπειτα από 4 χρόνια που περάσαμε από καραντίνα, υποχρεωτικό εμβολιασμό, ακρίβεια, πληθωρισμό, που θρηνήσαμε θύματα από κορονοϊό, Τέμπη κλπ. ο ίδιος κόσμος που εξέφραζε οργή και αγανάκτηση, τιμώρησε αυτόν που ήταν αντιπολίτευση, σαν να κυβερνούσε…
Είναι πραγματικά περίεργο το γεγονός ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας υπέστη τόσο μεγάλη φθορά όντας αντιπολίτευση σε μία τετραετία που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντιμετώπισε σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Ένα σκηνικό δηλαδή σχεδόν ιδανικό για τον οποιονδήποτε θα ήταν στην αντιπολίτευση.
Όχι όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάφερε ούτε καν να φθείρει τον αντίπαλο του. Το αντίθετο κατάφερε. Να διαλυθεί… Να συντριβεί.
Η Κυβέρνηση κράτησε τα ποσοστά της σαν να τα έκανε όλα ολόσωστα εδώ και 4 χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ που ήταν αντιπολίτευση τιμωρήθηκε λες και ήταν αυτός κυβέρνηση που τα έκανε όλα λάθος! Και ο Τσίπρας αντιμετωπίστηκε σαν… πρωθυπουργός. Στη φθορά.
Ναι, ο ίδιος Τσίπρας που αντί να «σκουπίσει» όλους αυτούς τους «παλιάτσους» που έχει στο κόμμα του και να δώσει την ευκαιρία σε κανονικούς ανθρώπους να βγουν μπροστά ή να επιστρέψουν, απλά παρακολουθούσε άπραγος το διαγωνισμό ηλιθιότητας μέχρι και λίγες ώρες πριν στηθούν οι κάλπες… Τόσα αυτογκόλ σε τόσο λίγο διάστημα, δεν έχουν ξαναμπεί ποτέ!
Δυστυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα ο χρόνος του τελειώνει εδώ. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί μεγαλύτερο λάθος απ’ όσα έκανε έως τώρα. Με ή χωρίς πρόθεση.
Το ακόμη χειρότερο είναι πως αυτοί οι ίδιοι «παλιάτσοι» που χαντάκωσαν την αριστερά στην Ελλάδα για το παρόν και το μέλλον, θα παραμείνουν στις θέσεις τους και θα περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι λέγοντας τη μία μπούρδα μετά την άλλη. Κι αυτό δεν είναι ελευθερία λόγου, είναι ανοησία.
Όταν πας στον πόλεμο με στρατιά ηλιθίων, έχεις ευθύνη ως Στρατηγός. Και για την επιλογή και για την ανοχή που έγινε αδυναμία κι ανικανότητα. Κι έτσι τα εξέλαβαν πέρα από τα… στελέχη σου και οι ψηφοφόροι. Γι’αυτό και σου γύρισαν την πλάτη.
Η μεγαλύτερη «προσφορά» όλων αυτών των αστείων δε, στον τόπο, είναι ότι έφεραν την Ελλάδα ξανά στο δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, σε λιγότερο από δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας.
Κάτι τελευταίο… Με τον ΣΥΡΙΖΑ να παραπαίει, ίσως η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην επόμενη Βουλή να είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Για χίλιους κι έναν λόγους.
Έστω για αυτό το «γαμώτο» που υπήρχε και θα που η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην επόμενη Βουλή να είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Για χίλιους κι έναν λόγους. Έστω για αυτό το «γαμώτο» που υπήρχε και θα υπάρχει πάντα στο στόμα όσων δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα… Κι είναι πολλοί.
.jpg)
