ΠΟΙΑ ΒΑΡΙΑ , ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ;
Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΕΝΩ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ "ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ " ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ
«Η διχόνοια που κρατάει ένα σκήπτρο η
δολερή…» όπως έγραψε ο εθνικός μας ποιητής εισχώρησε για μια ακόμη φορά στην
αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Παραμονές της επετείου της Επανάστασης του
1821, ακούστηκαν λόγια άδικα και βαριά από δημοτικό σύμβουλο των Σερρών.
Λόγια
αταίριαστα για ένα ταπεινό, ακαταμάχητο θεσμικό άνθρωπο και οικουμενικό σύμβολο
ειρήνης, με ανεξίθρησκες πρωτοβουλίες και οικολογικές ευαισθησίες: τον
Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Τα έντυπα σερραϊκά ΜΜΕ ανέφεραν ότι ο δημοτικός σύμβουλος καταφέρθηκε στην
επικείμενη φιλοξενία του σεβάσμιου πνευματικού της Ρωμιοσύνης και όχι μόνο. Με
τα επιχειρήματα ότι υπηρέτησε την υποχρεωτική θητεία στον τουρκικό στρατό (λές
και είχε δικαίωμα επιλογής, λές και αυτό έχει σχέση με την πολύχρονη ποιμαντική
πορεία του ή την αναιρεί). Και ότι το Πατριαρχείο είχε στραφεί κατά των ηρώων
και αγωνιστών της Επανάστασης του ’21.
Θα ήθελα να θυμίσω στον συμπολίτη μου,
που κατά τα άλλα έχει χαρακτηριστικά ευπατρίδη, τα λόγια του Γεωργίου Τερτσέτη
για τον αοίδιμο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριο ο οποίος είχε θεωρήσει
πρόωρη την εξέγερση του Αλέξανδρου Υψηλάντη: «…Μη με παρακινείτε εις
φυγήν…είμαι Πατριάρχης δια να σώσω τον λαόν μου, όχι να τον ρίξω εις τα
μαχαίρια της Γιανιτζαριάς …ο θάνατός μου ίσως χρησιμεύσει περισσότερον…σήμερον
των Βαϊων άς φάγομεν εις το τραπέζι τα ψάρια του γιαλού και παρεμπρός, εντός
ίσως της εβδομάδος, άς φάγουν και αυτά από ημάς…δεν θα χρησιμεύσω εγώ περίγελως
των ζώντων, περπατώντας με διάκους και άρχοντας εις τους δρόμους της Οδησσού,
της Επτανήσου ή της Αγκώνας να με δαχτυλοδειχτούν τα παιδιά…αν το έθνος μου
σωθεί και θα θριαμβεύσει, θα μ’αποζημιώσει, ελπίζω, με θυμιάματα τιμής και
επαίνου, επειδή έκαμα το χρέος μου».
Αν θέλει, ο έχων αγαθές προθέσεις
δημοτικός σύμβουλος, να πάρει μια ιδέα για το πώς ο Πατριάρχης μας προωθεί την
ελληνική παιδεία στις μέρες μας άς ενημερωθεί π.χ., για το επικείμενο υπό την
αιγίδα του πολυήμερο συνέδριο της νεολαίας της ομογένειας και της Βόρειας
Ελλάδας στην Πόλη για το έργο του Θρακιώτη Γεώργιου Βιζυηνού. Έτσι στηρίζεται
και προωθείται η ελληνική παιδεία και όχι με βερμπαλισμό και αποκλεισμούς.
Γιατί, την ελληνική παιδεία χαρακτηρίζει ο ειρηνικός οικουμενισμός και όχι ο
στείρος τοπικισμός. Οι μεγάλοι άνδρες, οι πραγματικοί αγωνιστές και ήρωες
χαρακτηρίζονται από μεγαλείο ψυχής, ταπεινοφροσύνης και υπέρβασης των
απογοητεύσεων, των ματαιώσεων.
Ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων στον
Επιτάφιο λόγο του για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ανέφερε το ακόλουθο περιστατικό.
Πρίν από την εξέγερση του ’21, ένας Έλληνας βαλμένος από τους κατακτητές
σκότωσε τον αδελφό του Κολοκοτρώνη. Αργότερα, ο ίδιος άνθρωπος ζήτησε βοήθεια
από τον Γέρο του Μωριά μια μέρα που καθόταν τρώγοντας στο τραπέζι με τη μητέρα
του. Τη στιγμή που του έδινε υπόσχεση ότι θα τον βοηθήσει πρόσεξε ότι φορούσε
τον χρυσοκέντητο ντουλαμά (είδος κοντού χοντρού μανδύα ή χλαίνης με χαμηλό
γιακά και πτυχές στη φούστα του) του σκοτωμένου αδελφού του. Ήταν ο φονιάς του
αδελφού του. Καταλαβαίνετε την ταραχή που ένοιωσε, παρ’ όλα αυτά τον κράτησε να
φάνε μαζί. Το ίδιο έκανε κάθε φορά που ερχότανε στο σπίτι. Η μάνα, όμως, του
Κολοκοτρώνη δεν άντεχε να βλέπει το ρούχο του σκοτωμένου γυιού της και είπε
στον στρατηγό με πόνο βαθύ: -Παιδί μου, και στο τραπέζι θα βάζεις το φονιά του
παιδιού μου; -Σώπα μάνα! είπε ο στρατηγός. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο που
κάνουμε του σκοτωμένου. Αυτό το μεγαλείο υποδείγματος πατριωτικής ψυχής θα
μπορούσε να οδηγήσει τον προαναφερθέντα δημοτικό σύμβουλο στην τράπεζα φιλοξενίας
που θα παρατεθεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη τον Απρίλιο του2015. Ίσως θα
ταίριαζε μια θέση εκ δεξιών του καθήμενου πνευματικού ηγέτη για να διαπιστώσει
ιδίοις όμμασι το μεγαλείο της αδάμαστης ψυχής του. Και παραδίπλα άς κληθούν όχι
μόνο θεσμικοί τοπικοί άρχοντες αλλά και μη προνομιούχοι Σερραίοι. Αλλωστε, όπως
είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στο λόγο προς τους μαθητές στην Πνύκα το 1838:
«…ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και
οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι
έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμεν εις αυτόν τον σκοπόν και
εκάμαμεν την επανάστασιν.»
Αρθρο του Μιχ.Σωτηρίου
.bmp)
.bmp)
%2B1.bmp)
.bmp)
.jpg)
.bmp)
.bmp)
