ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΙΤΟΣ

Τα τελευταία χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση παρατηρείται τάση αλλαγής των προτιμήσεων της εκλογικής βάσης. Οι πολίτες ψηφοφόροι εκλέγουν για δημάρχους αληθινά ανεξάρτητους και με σταθερές συμπεριφορές και όχι επαμφοτερίζουσες στην μέχρι τώρα πορεία τους, οπαδούς του πραγματισμού, που είναι πιο κοντά σε αυτούς και πιο μακριά από κομματικούς χώρους. Ο λόγος είναι, ότι ο πιο ευαισθητοποιημένος συμπολίτης είναι ο καλύτερος πολιτικός. Αυτές τις εκλογές ο αληθινά ανεξάρτητος υποψήφιος και με σταθερές συμπεριφορές κερδίζει.

Μέχρι πρότινος, η συνταγή επιτυχίας στις δημοτικές εκλογές ήθελε τον υποψήφιο αιρετό οπωσδήποτε κομματικοποιημένο, συγκεντρωτικό, διεκδικητή του χρίσματος στον τόπο του.

Στις δημοτικές εκλογές του 2010 όχι μόνο οι στατιστικές αλλά τα πραγματικά αποτελέσματα έχουν δείξει, ότι αυτό το πρότυπο του υποψήφιου αιρετού έρχεται δεύτερο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και ο λόγος είναι ότι ο αληθινά ανεξάρτητος υποψήφιος και με σταθερές συμπεριφορές κερδίζει. Οι ψηφοφόροι παρατήρησαν, ότι όσο πιο κοντά στην κομματική του βάση ήταν ένας υποψήφιος, τόσο πιο μακριά ήταν από τη δημοτική εκλογική βάση. Όσο πιο κοντά ήταν στο χρίσμα και το δαχτυλίδι της διαδοχής, τόσο πιο μακριά ήταν από τους πολίτες. Ήταν αυτό, που λέμε, λιγότερο πραγματιστής. Περισσότερο προσκολλημένος στη θεωρία της πολιτικής και καθόλου κοντά στην αυτοδιοίκηση. Οι ψηφοφόροι έχασαν το ενδιαφέρον τους γι’ αυτόν τον τύπο υποψηφίου.

Έχει παρατηρηθεί, ότι ο πιο αποτελεσματικός δημοτικός εκπρόσωπος είναι ο άνθρωπος με μεγαλύτερη όρεξη για δουλειά, μακριά από συντεχνιακά παιχνίδια και συγγενικές διαπλοκές, πιο κοντά στα προβλήματα των συμπολιτών του, αφού κι αυτός είναι ένας από αυτούς.

Πραγματιστής, οπαδός του «τι μπορεί να γίνει» και όχι του «τι θα έπρεπε» των κουρασμένων υποψηφίων, και το σημαντικότερο: χωρίς την απαρχαιωμένη ιδέα του χρίσματος, αντιδιεκδικητής του κομματικού δαχτυλιδιού και με συνδυασμό υποψηφίων από όλους τους ιδεολογικούς χώρους. Διότι, δεν ήταν μόνο οι ψηφοφόροι, που συνειδητοποίησαν τι ήταν πιο αποτελεσματικό γι’ αυτούς στην εκλογή τους, ήταν και οι υποψήφιοι, που αντελήφθησαν, ότι έπρεπε να γίνουν περισσότερο πραγματιστές, να αφήσουν για λίγο τον ιδεαλισμό, σκεπτόμενοι ως ψηφοφόροι και οι ίδιοι, που αποστρέφονταν το ιδεαλιστικό πρότυπο του κουρασμένου υποψήφιου αιρετού.

Στις δημοτικές εκλογές του 2010 ο κ. Πέτρος Αγγελίδης, υποψήφιος δήμαρχος της Δημοτικής Πρωτοβουλίας Σερραίων, δεν είχε κανένα χρίσμα, έσπασε τα μπλοκ των κομματικών υποψηφίων, προκρίθηκε στο δεύτερο γύρο και από αουτσάιντερ έγινε φαβορί.

Και τώρα, λίγο πριν την κάλπη της 18ης Μαΐου 2014 ο κ. Αγγελίδης είναι ο άνθρωπος που συγκεντρώνει εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και είναι αυτά που εκφράζουν τον «μέσο» ψηφοφόρο και υποστηρικτή.

Γι’ αυτό, αυτές τις δημοτικές εκλογές η Δημοτική Πρωτοβουλία Σερραίων και ο αληθινά ανεξάρτητος, υποψήφιος και πραγματιστής κερδίζει.

 http://www.e-simerini.com/e/modules.php?name=News&file=article&sid=24502